1. Zakelijke gegevens

A: De titel van het boek is: Haar naam was Sarah. Het is opgedragen aan de grootmoeder (1914- 2005).

B: Het boek is gestreven door Tatiana de Rosnay en het is vertaald door Monique Eggermont en Kitty Pouwels

C: Het boek is uitgegeven door Atemis & Co. De eerste druk was in 2007 en de dertigste druk in 2009. Het boek heeft 331 bladzijden

2. Samenvatting van het boek

Sarah word samen met haar ouders opgepakt en naar het wielerstadion in Parijs gebracht. Niemand weet dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot net voordat de politie het appartement binnendrong. Ze stak de sleutel van de kast bij haar.

60 jaar later kreeg Julia Jarmond de opdracht om een artikel over de razzia te schrijven. Hoe meer Julia te weten komt over Sarah hoe dichter ze bij elkaar komen.

De dagen in het stadion waren verschrikkelijk. Mensen pleegden zelfmoord of gaan dood van de honger en de dorst. Na een paar dagen werden ze daar weggehaald en moesten door een klein dorpje lopen waar iedereen hen aankeek.Waar ze naar toe gingen wist niemand. De gezinnen werden geschijden. De mannen moesten in een andere trein dan de vrouwen en de kinderen. Later werden de vrouwen ook nog van de kinderen gescheiden en Sarah heeft haar ouders nooit meer terug gezien. Op het kamp leerde Sarah een meisje kennen Rachel. Ze wouden samen ontsnappen en het lukte. Ze lopen zo ver mogelijk van het kamp vandaan tot ze in een bos kwamen. In het bos zagen ze een groot huis met een hondenhok. Ze gingen slapen. De volgende morgen werd Rachel wakker door de hond en begon te blaffen. Later kwam er een man (Jules) die riep zijn vrouw (Genevieve). Ze gingen mee naar binnen. Een paar dagen later werd Rachel ernstig ziek, er moest een dokter komen. De eigen huisarts van het stel was er niet dus hadden ze een andere huisarts gebeld. Het stel wist dat de huisarts niet te vertrouwen was dus kwam een paar dagen later de Franse politie. Ze wisten niks van Sarah die verstopt zat in de kelder onder de aardappels.

Sarah ging samen met Jules en Genevieve terug naar het huis waar Sarah was geboeren in Parijs. Natuurlijk hoopte Sarah nog dat haar broertje in de kast zat. Toen ze eenmaal waren aangekomen in het apartementencomplex stormde Sarah gelijk naar hun apartement om te kijken of het broertje er nog zat. Sarah kwam er achter dat er andere mensen in het appartement wonen. Ze liep snel naar de kast en maakte hem open met de bijbehorende sleutel. Iedereen zat te kijken wat Sarah aan het doen was. Uit de kast kwam een muffe, rotte geur en Sarah haalde haar broertje uit de kast wie dood was. Het gezicht was helemaal zwart. Sarah voelde zich onschulding en de bewoners schrokken zich rot. Sarah zei tegen Michel dat ze binnen een paar uur terug waren.

Julia gaat opzoek naar Sarah. Ze komt achter de naam van Jules en zoekt hem op. Jules zegt dat Sarah twee jaar geleden naar Amerika is verhuist omdat ze het verleden achter zich wou laten. Julia heeft van de man het adres gekregen waar Sarah schijnt te wonen. Dus gaat Julia op reis. Daar leert Julia een man en een vrouw kennen. De man was de echtgenoot van Sarah die zegt dat Sarah twee jaar geleden zelfmoord heeft gepleegt door tegen een boom aan te rijden. De man geeft Julia het adres waar de zoon van Sarah woont. Julia reist samen met haar dochter af naar italie. Julia is vereerd om de zoon te spreken van Sarah, maar tot haar groote verbazing weet William (de zoon van Sarah) helemaal niks van de moeder. En hij wil het ook niet weten, want de moeder heeft nooit over haar verleden gepraat. William loopt weg en zegt dat ze Julia nooit meer wil spreken.

Julia is inmiddels bevallen van een dochtertje. Julia noemt het dochtertje Sarah, omdat ze het verhaal van de oorlog maar niet kan los laten. Dan gaat de bel. Julia loopt naar de bel en ziet daar William staan.

3. Over de schrijfster

Tatiana de Rosnay is geboren op 28 september 1961 in een buitenwijk van Parijs. Zij is van Engelse, Franse en Russische afkomst. Haar vader is de Franse wetenschapper Joël de Rosnay en haar grootvader de schilder Gaëtan de Rosnay. Tatiana’s overgrootoma is de Russische actrice Natalia Rachewskïa, directeur van het Leningrad Pushkin Theater van 1925 – 1949. Tatiana’s moeder is Engelse: haar naam is Stella Jebb en ze is dochter van de diplomaat Gladwyn Jebb. Tatiana is opgegroeid in Parijs en daarna in Boston. In het begin van de jaren tachtig verhuist zij naar Engeland waar zij haar bachelor in Engelse literatuur behaalt.

4. Over het boek

A: Op de voorkant van het boek staat een meisje met de ogen dicht. Ik denk dat je heel gesloten bent wat Sarah had. Doordat je de oorlog hebt meegemaakt ben je kwetsbaarder maar harder. Sarah had het nooit over haar verleden.

B: Het is opgedragen aan de grootmoeder van Tatiana de Rosnay. Die leefde van 1914 tot 2005

C: Het wielerstadion. Daar werden alle joodse mensen heen gebracht en na een paar dagen gingen ze weg. Het kamp. Daar werden alle mensen geschijden van elkaar. Het huis waar Sarah en Rachel terecht kwamen. Door deze mensen heeft Sarah de oorlog overleeft. Het appartementencomplex aan de Rue de Saintonge. Daar is het Michel overleden.

D: Vanuit de oorlog, want alle joden werden naar concentratiekampen gestuurd.

E: Een open einde, want je kan zelf verzinnen wat er met Julia en haar dochters gebeurt. Of ze nog verder gaat met het onderzoeken naar de geheimen van Sarah.

5. Leeservaringen

Het onderwerp spreekt mij aan omdat ik wel meer wou weten over de oorlog. Mijn hele familie heeft het boek gelezen. Ze zeggen allemaal dat het een heel mooi boek is. Ik heb ook heel wat nieuws geleerd over de oorlog, wan tik wist niet dat ze eerst zo lang zonder eten en drinken zaten. daardoor ben ik ook aan het denken gezet. Ik ben gaan denken als ik in de oorlog leefde wat er met mij ging gebeuren als ik joods was.

De mening van het verhaal kwan niet zo erg naar voren, maar het is een boek wat iedereen moet lezen. Dat komt door te terugblikken in de oorlog en de tijd van nu. Want je wil toch wel weten wat er met Sarah gaat gebeuren dus lees je in een keer door. Doordat het zo goed is uitgewerkt is het ook helemaal niet voorspelbaar wat er nu verder gaat gebeuren met Sarah of wat Julia ontdekt. Dit is het eerste boek wat ik heb gelezen over de oorlog. Ik vond het een mooi boek en ga het zeker vaker lezen.

Je schrikt eigenlijk als je leest wat er allemaal gebeurt in de oorlog. En hoe je iemand opzoekt uit de oorlog met dingen die oud zijn is ook leuk om te lezen. Doordat Julia steeds meer dingen ontdekt over Sarah gaat het steeds sneller haar te zoeken. Hoe Sarah de oorlog is doorgekomen heeft een goede indruk op mij gemaakt. Dat ze een paar dagen zonder eten zaten en drinken. Ik moet er niet aan denken. Het is een echt verhaal geworden wat ik mij ook kan voorstellen. Ik kan het zelf niet herkennen omdat ik niet in de tijd van de oorlogen leefde. Wat er met Sarah is gebeurt is verrassend. Ik wil het zelf niet meemaken dat ik midden in de nacht mee word genomen naar een stadion.

Ik heb me echt in kunnen leven in de hoofdpersonen, omdat ze schrijft hoe alles verloopt en hoe Sarah zich voelt. Ze is voor mij geen held maar ik vind het wel dapper dat ze weg is gelopen uit het kamp. En dat Sarah de mensen volledig vertrouwt. Het meisje heeft me echt geraakt door wat ze allemaal meemaakt in de oorlog. Ze verliest haar ouders, ze vind haar broertje door in de kast, ze krijgt een paar dagen geen eten en drinken. Het heeft me ook aan het denken gezet hoe het nou was in Nederland tijdens de oorlog. Sarah was bang dat ze gevonden zou worden in het huis toen de franse politie er was. Dat begrijp ik best, omdat ze ook joods is. Je komt genoeg te weten over de personage waardoor je haar gevoelens voelt en meekrijgt. Julia is een beetje verdrietig als ze hoort dat Sarah zelfmoord heeft gepleegt en dat voel je wel. Daardoor vind ik het vreemd dat Julia doorgaat met het onderzoek over Sarah Starzinski.

Door de twee verhaallijnen blijft het spannend. Als je aan het einde van een verhaallijn bent dan zeggen ze nog niet wat Sarah gaat doen. Dat maakt het boek ook zo spannend en zielig. De gebeurtenissen zijn ook heel zielig, als je dagenlang zonder eten en drinken moet. Als je bij de kampen weinig tot geen voedsel krijgt sterf je een keer van de honger. Je moet wel in het begin een beetje doorlezen want anders kom je er niet doorheen en mag je weer overnieuw beginnen. De terugblikken op de oorlog vind ik heel goed want je krijgt dan een idee hoe het in frankrijk eruit heeft gezien. En hoe het is geeindigd met Julia is nog een raadsel, want het is een open einde.

Het is een lastig boek om te lezen, want er staan allemaal moeilijke woorden in. In sommige zinnen stonden wel meer moeilijke woorden en moest ik de zin twe of drie keer lezen voordat ik het begreep. De moeilijke woorden gingen vooral om de gevoelens van Sara en Julia. Het had wel gevolgen voor mijn leessnelheid, want ik vond die stukjes een beetje saai. Er zitten wel veel gesprekken tussen en soms een paar zinnen frans. Eigenlijk hadden ze die ook moeten vertalen.

6. Verwerkingsopdracht

Nummer 4 van bladzijde 251.

Het probleem van Sarah.

Sarah zei tegen Michel dat ze over een paar uur terug zal zijn. Sarah vroeg aan haar vader waar ze naar toe gingen maar dat wist de vader van Sarah ook  niet. Maar hij wist wel dat we niet meer thuis kwamen. 'Ik heb tegen Michel gezegt dat we met een paar uur wel weet thuis waren', zei Sarah. Sarah voelt zich schuldig over wat ze tegen haar broertje heeft gezegt. Sarah heeft de sleutel bij haar gestoken. Als ze naar het starion ging voelde ze de sleutel in haar zak zitten. Michel had alleen een zaklamp, een deken, een flesje water en een paar kussens. Sarah hield de sleutel de hele oorlog lang bij haar. Als ze bij Jules en Genevieve is dan zegt ze dat ze terug wil naar Parijs. Eerst wou ze alleen gaan met de trein maar dat vonden Jules en Genevieve niet goed. Ze gingen mee naar Parijs. Als Sarah, Jules en Genevieve in Parijs aankwamen dan gaan ze meteen naar het appartementencomplex. Sarah heeft nog steeds de sleutel. Ze maakt de kast open en de mensen die daar wonen kijken gespannen toe. Er komt eerst een stinkende lucht daarna haalt Sarah haar broertje uit de kast. Hij is overleden. Hij heeft een zwart gezicht. Sarah legt hem op het bed van de slaapkamer. Sarah word emotioneel en loopt weg uit de kamer.